Rabu ni, insyaallah saya akan menduduki paper last saya sem ni..paper physical chemistry.. Tapi, masih x sedar diri, buku xnak jugak dibuka.. knapa ya? ..............no idea..
tba-tiba saya rindu dengan usrah.. sepanjang minggu exam ni,bermula dari minggu ulangkaji, saya dapat rasakan betapa saya dahagakan pengisian rohani.. untuk elakkan rindu yang membuak2 ni, saya menggunakan kemudahan dan teknologi, ..apalagi..internet kan ada..tapi, still x sama dengan kita kemajlis ilmu...
saya cuma nak cerita, macamana saya kenal usrah.. untuk pengetahuan, saya bukanlah berasal dari sekolah agama..saya pernah sekolah agama cuma dari darjah 1-6.. tu pun banyak ponteng..saya ni keras kepala sikit, bila saya taknak, x da sapa boleh paksa..hehe... saya mula dikenalkan dengan usrah masa saya form4, masa tu naqibah saya kak nurul.. tapi rasanya, kami pernah berkumpul x sampai 5 kali pun.. jadi saya langsung x nampak fungsi usrah tu..jadi cam suka-suka jea.. n saya tak ambil kisah...bila masuk form 5, saya sedar ramai kawan2 batch saya mula terlibat dengan aktiviti dakwah..kat surau mula banyak dengan ta'lim,muslimin slalu wat ziarah bilik ke bilik, ada yang join tabligh, n banyak lagi..mana taw? emm kebetulan dorang yang terlibat ni, kawan2 yang agak rapat dengan saya..saya pulak? saya cuma bagi support kat mereka dari jauh, tapi saya x terlibat pun...
then lepas SPM, saya diterima masuk KMPh.. kat sini saya taw, ramai join usrah.. bila hari selasa ja, akan ad announce tok duduk dalam usrah, ni yg formal laa.. "insyaallah, kita akan adakan sesi usrah seperti biasa, bagi yang berminat, boleh masuk mana2 kumpulan usrah..penglibatan antum amat digalakkkan." tapi time tu, langsung tak tergerak hati nak join.. then nampak laa dorg mula wat halaqah..banyak halaqah dalam surau tu.. saya? ada, kat belakang, antara dok perati orang @ dok borak.....
Tapi, bila lama-lama, saya mula tertarik, nak dengar apa yang dorang sibuk bincang tu? dan saya cemburu tengok dorang sangat rapat... cuma masa tu, ego saya tinggi, saya agak tak puas hati, kenapa kalau dorang wat aktiviti, tak pernah nak join orang lain?ni atas pengalaman saya sendiri, saya bila sunyi @ sedih @ rasa pape, saya suka dok surau sorang2..n pernah masa tu, saya dah lama dalam suau tu, then geng2 ni masuk,n ada sorang ustazah masuk pastu..tp x da sorang pon yang ajak saya join sekali..nak kata tak nampak? langsung tak masuk akal..bukan saya menyorok pon.. rasa cam dorang ni mmg assobiah sangat...geng dengan dorang2 jea.. time tu saya bagi title kat dorang, geng tudung labuh a.k.a geng ajk surau... jahat tak saya?
semua tu berubah bila satu hari tu, saya tiba-tiba rasa terpanggil tok duduk dengan 1 usrah ni..usrah farah syazwani.. dengan muka tak malunya, saya terus duduk, dan yang sedar, terus berundur, bagi saya masuk dalam halaqah tu, mula-mula cam segan jugak, sebab saya tak kenal sapa2 pun...lepas ikut usrah yang pertama ni, saya still rasa segan, n next week, saya x join pun..saja, nak tengok reaksi mereka.. n mengejutkan..ada yang datang dan tanya, kenapa tak ikut usrah lagi? jom laa.. emm agak2 napa saya tak ikut? EGO..tu jawapan sebenar.. tapi sekejap jea, lama-lama, saya jadi suka dan rindu dengan suasana tu...tapi saya ak lama dalam tu..sebab masa saya join tu dah sem 2, dan dah dekat2 nak abes matrik dah... n kat citu jugak, saya mula kenal nadwa saiful anwar..^_^
Bila keluar matrik, satu-satunya ahli usrah yang saya kontek lagi, nadwa.. n dah ketentuan Allah, ditakdirkan saya dan dia masih bertemu di bumi UKM nie... n ditakdirkan jugak, kami satu usrah lagi disini.. kak izzah, kak mar, kak hajar,nadwa, bila laa kita nak jumpa lagi nie?? Kenangan usrah tu makin menggamit, bila kami ikut program KERIS09, awal sem dulu.. sebab saya dapat jumpa naqibah saya balik..^_^....
emm ni je kot wat masa ni.. sebenarnya post ni cuma sekadar nak melahirkan rasa hati saya..dan ingatlah saya bermula dari zero, saya pernah alami segala apa yang manusia-manusia disekeliling saya alami.. saya faham apa yang mereka rasa dan harapkan..dan segala pandangan mereka terhadap sesetengah daie yang assobiah..sebab......saya pernah jadi seperti mereka......nasihat saya kepada para daie, jangan diabaikan orang disekelilingmu, jangan memandang remeh segala apa yang dilontarkan, dan jangan jemu untuk masyarakat bersama kita, kerana dalam hati mereka, terselit sekeping hati yang merindukan kebaikan..saya berani membuat kenyataan itu, kerana, saya pernah menjadi MEREKA...
Monday, November 9, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
teruskan perjuanagan!!!!!!!
i alwayz beside u!!!!(^_^)
Tq..
cayang bangat kat kamu.....
KERIS09 ??? Kem Eksplorasi Remaja Islam ke??
alhamdulilah...mcm tu ke citernya...
bagus r tu teruskan....
bukan.. Kembara Rabbani Siswa 09..
anjuran ISIUKM..tp ad gak u luar yg join, upm,uia pon ad x clap..
owhhh...
igt program yg aku mention tu...
sbb program tu akan dtg bulan 12 ni...
tgk2 ko dah sebut pasal KERIS 09...tu yg aku agak terbeliak mata baca...hahah
hehe..
nsib baek tnye, kalo x mau terjojol bijik mate buat slame2nye...hehe
Post a Comment